اثر محافظتی سدیم مولیبدات بر آسیب کبدی القاشده توسط تتراکلریدکربن در موش های صحرایی

زمینه و هدف: کبد اندامی کلیدی در متابولیسم و دفع مواد زاید است که وظیفه سم زدایی در بدن را به عهده دارد. عوامل و سموم کبدی می توانند اختلالات گوناگونی را در این اندام ایجاد کنند. تتراکلریدکربن سمی قوی برای کبد محسوب می گردد که سبب ایجاد نکروز در ناحیه لوبول مرکزی کبد شده و از آن به طور وسیعی در ایجاد مسمومیت کبدی در مدل های جانوری استفاده می شود. مولیبدن در تعداد محدودی از آنزیم های پستانداران شامل گزانتین اکسیداز، آلدئید اکسیداز و سولفیت اکسیداز به صورت یک کوفاکتور عمل می کند و به عنوان یک عنصر کمیاب ضروری در انسان مورد توجه است. هدف از این مطالعه، تعیین اثر محافظتی سدیم مولیبدات در آسیب کبدی القاشده با تتراکلریدکربن می باشد. روش بررسی: موش های صحرایی نر بالغ به صورت خوراکی با دوزهای مختلف سدیم مولیبدات (g/kg05/0، 1/0، 2/0 وزن بدن روزانه) تیمار شدند و همزمان تتراکلریدکربن (5% به نسبت 1:1 رقیق شده با روغن زیتون، ml/kg1 وزن بدن به صورت درون صفاقی) را 2 بار در هفته دریافت نمودند. مدت تیمار 28 روز متوالی بود. سپس سطوح پارامترهای بیوشیمیایی مانند آلانین آمینو ترانسفراز، آسپارتات آمینو ترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و پروتئین تام در سرم اندازه گیری شد. یافته ها: در این مطالعه، سطح مارکرهای سرمی مانند آلانین آمینو ترانسفراز، آسپارتات آمینو ترانسفراز و آلکالین فسفاتاز در موش های صحرایی تیمارشده با تتراکلریدکربن به صورت معنی داری افزایش نشان داد، درحالی که تیمار همزمان سدیم مولیبدات در دوزهای 05/0، 1/0 و g/kg 2/0 وزن بدن، سطح آلانین آمینو ترانسفراز، آسپارتات آمینو ترانسفراز و آلکالین فسفاتاز را در یک الگوی وابسته به دوز، به نسبت معنی داری کاهش داد، ولی اثری بر میزان پروتئین تام سرم نداشت. نتیجه گیری: طبق نتایج این تحقیق، عنصر مولیبدن اثر محافظت کبدی دارد و از نظر علمی می توان از این عنصر کمیاب به منظور درمان اختلالات کبدی استفاده نمود.